କବିତା #୭

ନାରୀ ଟିଏ ସେ

ନୁହେଁ ସେ ଅବଳା,
ନୁହେଁ ସେ ଦୂର୍ବଳା,
ତା ଇସାରା ରେ ବରଷେ ଖୁସି ର ଅବିରତ ଧାରା।
କେବେ ସେ ତ ମା ଟିଏ,
କେବେ ସେ ଝିଅ,
କେବେ ସେ ବାନ୍ଧବୀ ତ,
କେବେ ଦିଏ ଭଉଣୀ ର ସ୍ନେହ।
କେବେ ସେ ସାଜେ ପୁଣି ପ୍ରେମିକା,
କେବେ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ।
କେବେ ହାତ ଧରି ଆଗେଇ ନିଏ,
ଏ ଜୀବନ ପଥ ରେ , ହୋଇ ଜୀବନ ସଙ୍ଗିନୀ।